دروغ سفید نگوییم که از دروغ سیاه نابخشودنی‌تر است
[ad_1]
سالم‌خبر: پاول اکمن، انسان‌شناس و روان‌شناس مطرح امریکایی در کتاب مشهور خود؛ "دروغ گویی “ Telling Lies مطرح کرده است که دروغ سفید نگویید! دروغ های سیاه بخشودنی هستند اما دروغ سفید نابخشودنی است چون این دروغ انسان ها را به پرتگاه نابودی می‌برد.
ما با دروغ‌های سفید دیگران را فریب نمی‌دهیم بلکه خود را فریب می دهیم به گونه‌ای که تصویر بیرونی ما با واقعیت درونی ما تفاوت دارد. دچار تعارض و اضطراب و تنش می شویم به همان اندازه وادار می شویم در مواجهه با دیگران نقاب بر چهره بزنیم و به همان اندازه از تحقق برنامه های توسعه توانایی‌های خود و مجموعه‌ی خود دربمانیم.
چندی است حال و روز تولید و تامین دارو به گونه‌ای واضح و ملموس شرایط پیچیده و ناهمگونی را پشت سر می‌گذارد. تفاوت اظهارات مسوولان وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو با آنچه در کف بازار دارو و دربه‌دری‌های بیماران به ویژه بیماران خاص که جانشان به این نوش داروها بسته است، مصداق دروغ‌های سفیدی است که از سوی مسوولان کماکان پشت تریبون‌ها و رسانه‌ها منتشر می‌شود و این جمله بارها و بارها تکرار می‌شود که ما 97 درصد از داروهای کشور را خود تولید می‌کنیم و در حوزه‌ی دارو خودکفا هستیم.
به رغم قدمت صنعت داروسازی و توانمندی این صنایع درکشور، آنچه سیاستگذاران دارو و تجهیزات پزشکی برای این صنعت و بازار دارو رقم زده‌اند چیزی نبوده است جز روزهای فاجعه‌بار سال 1401 که در اوج ناتوانی مسوولان حوزه ی بهداشت و سلامت در تامین دارو و در پی آن کمبودهای حتی داروهای معمولی شرایطی را پشت سرگذاشتیم که به گفته‌ی بسیاری از صاحبان صنایع دارویی کشور در زمان جنگ نیز چنین تجربه ای را از سر نگذرانده بودیم. کمبودهایی که منجر به واردات عجولانه و گاه فوریتی داروهای بی کیفیتی شد که نه نفعی از درمان در آن بود و نه احتیاطی در هزینه‌کرد ارز دارویی.
اگرچه تعریف کمبود دارو از منظر وزارت بهداشت با آنچه داروسازان، داروخانه‌ها و بیماران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند بسیار متفاوت است اما از ماه‌ها قبل با توجه به فاجعه دارویی سال 1401 و هشدار تمامی صاحبان صنایع دارویی کشور، نمایندگان مجلس و کارشناسان این حوزه مبنی بر تکرار کمبودهای دارویی که تصویب بودجه 69 هزار میلیارد تومانی و کاهش حدود ۵/ ۵درصدی این اعتبارات نسبت به سال ۱۴۰۱ (۷۳۰هزار میلیارد ریال) نیز بر آن صحه می گذارد، کمبودهای دارویی در حال افزایش است و دیگر بازی با آمار و ارقام نیز برای ثبات این بازار نیز کار ساز نیست.
اگرچه به گفته ی وزیر بهداشت و درمان کمبودها از 400 قلم به 70 قلم کاهش یافته است اما این آمار ارائه شده در کف بازار دارویی کشورمشاهده نمی‌شود و کمبود داروهای بیماران خاص وارد مرحله ی جدیدی شده است کمااینکه یافتن داروهای کمیاب در سامانه ی تیتک نیز راه به جایی نبرده و خود بر این واقعیت صحه می‌گذارد.
کمبودها از سوی مسوولان وزارت بهداشت در حالی دو رقمی اعلام می‌شود که رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با اعلام کمیاب یا نایاب بودن 200 قلم دارو؛ عدم تامین ارز و محقق نشدن کاهش تعرفه‌های گمرکی و سرگیجه‌ی برنامه‌ریزان و سیاستگذاران بهداشت و سلامت کشور را عامل بحران دارو که هرلحظه بحرانی‌تر می‌شود، می‌داند.
کمبود دارو در داروخانه‌ها حتی منتخب و دولتی و سختی دستیابی بیماران به ویژه بیماران خاص بسیار بیشتر از ادعای مسوولان وزارت بهداشت و درمان است که تولیدکنندگان دارو در کشور اعلام می‌کنند بودجه اختصاصی امسال برای دارو نه تنها کفاف نیمه سال دوم را نمی دهد که روزگار دارو را بر تولیدکنندگان و بیماران سیاه‌تر خواهد کرد.
درحالی مدعی تولید 97 درصد از داروها در کشور هستیم که هنوز گلوگاه‌های قیمت گذاری دستوری و نبود نقدینگی، نرخ ارز متغیر در بازار و غول تورم تولید را مسدود کرده است اما مسوولان تصمیم‌گیر حوزه دارو یا از فانتزی صادارت دارو می گویند و گاه این سوی گود می‌نشینند و در سخنانی گلایه آمیز به اطلاع مردم می‌رسانند که دولت چه جفایی کرده و بودجه چه میزان است و خود دردنامه‌هایشان را از تحریم برای مردم بازگو می کنند و حتی از به دیوار خوردن طرح دارویار نیز تبری می‌جویند.
دروغ‌های سفید در حوزه ی دارو که با جان بیماران در ارتباط است نابخشودنی است، دروغ سفید نگوییم که از دروغ سیاه نابخشودنی‌تر است.
[ad_2]
Source link
